Mirtos. Weleens van gehoord? Is een klein dorpje aan de zuidkust van Kreta. Voordat we kinderen hadden, gingen we daar elke meivakantie naartoe. Warm, lekker eten, azuurblauwe zee, mooie natuur, witte huisjes. Vrij ideaal. Volgend jaar wil ik daar weer naartoe, heb ik bedacht in mijn koude tent in Ommen. Ik ben even thuis om een cursus te volgen en geniet van de warmte en het zachte bed hier in Leiden. Om 14.27 uur vertrekt mijn trein weer terug naar Ommen.
De camping in Ommen is leuk. Grote grasvelden, rustig, leuke vrienden bij ons. Alleen het weer wil niet echt meewerken. ’s Ochtends sta je koud op, douchen is even fijn, maar daarna niet meer en ’s avonds is het ijskoud. En wat gebeurde er met me in die kou? Ik ging verlangen naar Griekse warmte. Heel logisch eigenlijk. Maar nu is het weer tijd om op ter stappen. Om naar mijn gezin te gaan. Heb ik zin in hoor. Maar ik ga in de trein ook alvast fantaseren over volgend jaar. In Mirtos.
