‘Oma droeg een hartverscheurende nachtjapon.’ Er is maar één iemand die zo’n mooie zin kan maken. Die met twee woorden meteen een beeld neerzet. Van een oude vrouw, in een bloemetjespon in een verpleegtehuis. Mijn held: Martin Bril. Ik las overigens gisteren dat de Amerikaanse schrijver Raymond Carver zijn held was. Laat dat nu ook de mijne zijn. Ik ben het laatste boek van Martin Bril aan het lezen, dat postuum uitgegeven is: Jongensjaren. Zou er ooit iemand in de Volkskrant gaan schrijven die z’n columns enigszins evenaart? Ik denk het niet, al lees ik Bert Wagendorp nu trouw. Een hele andere schrijver, maar ook goed. De dame die achterop staat en waar iedereen zo enthousiast over is, Aaf, heeft me nog niet gegrepen. Maar dat kan nog komen. Hanna Bervoets (in het magazine) wel, al vond ik haar eerste columns ook maar niks.
Beste column van Hanna is die van de supermarkt. Dat je daar soms iemand tegenkomt waar je helemaal geen zin in hebt. En dat je die persoon vervolgens ook nog ’s bij het brood, de melk en de kassa tegenkomt. Haar oplossing was: verzin een soort code waar iedereen zich aan houdt in de supermarkt. En maak daarbij een boekje met handige zinnen die je bij dit soort ontmoetingen kunt gebruiken. Briljant. Als zo’n boekje wordt uitgegeven ga ik hem kopen.
