In een Amerikaanse dierentuin springt een man in de sloot bij het apeneiland. Met wat onhandige slagen zwemt hij door het groenige water. Verderop ligt een aap. Een grote. De man slaat zijn armen om de aap, het lukt net, en trekt hem mee. Hij trekt hem omhoog want de aap zelf doet weinig. Het is geen zwemmer. Meerdere voice-overs vertellen het verhaal. Van de aap die in het water valt en de bezoeker die hem probeert te redden. Een professorachtig type legt uit dat apen niet kunnen zwemmen en dat ze als een baksteen naar beneden zakken als ze in het water vallen. Getuigen van het voorval vertellen met veel nadruk en O’s en A’s dat ze wel erg schrokken toen ze de aap en man zagen worstelen. De man zelf, de zwemmer, zegt nog niets. Wel zien we de man naar het apeneiland zwemmen. Andere apen, groot, donker en zo te zien sterk, staan op het eiland en lopen zenuwachtig heen en weer. De professor legt uit dat deze apen de reddingsactie niet zullen waarderen zoals wij dat doen. Ze zien de man namelijk als een bedreiging. ‘They’ll probably kill him if they can.’ De spanning stijgt. Zou het hem lukken de aap op het land af te leveren en dan zelf terug te zwemmen? Pfff. Het lukt. We zien in een paar vertraagde herhalingen hoe de man de aap op het land werpt en zichzelf naar achteren gooit. Weer terug in het water. Dan begint de man zelf te vertellen. Hij leeft dus nog. Wat een spanning. Je maakt wat mee in de sportschool. Daar heb ik deze reddingsactie namelijk gezien. Op Animal Planet. En het is niet de enige die ik gezien heb. Bij een andere aflevering was er een vrouw die van haar paard viel, net toen het paard over een soort kast wilde springen. Of wat dacht je van die cowboy die ook van z’n paard afkukelde en toen meters lang achter zijn paard werd meegetrokken, door het stoffige zand. Zijn voet zat vast in de stijgbeugel. Wat ook populair is op Animal Planet zijn olifanten die in een gat vallen en er niet meer uit kunnen. Waarschijnlijk gebeurt dit vaak want ik heb al een paar afleveringen gezien met olifanten die wanhopig om zich heen toeteren en uit een kuil proberen te klimmen. Het houdt de aandacht vast, dit soort tv, dat is zeker. Ik merk het aan mezelf. Maar zou dat de enige reden zijn dat Animal Planet deze programma’s laat zien? Kijkers vasthouden. Ik begrijp namelijk niet waarom dierenliefhebbers, want dat zijn de makers van Animal Planet toch, alleen dieren laten zien die ons op de grond gooien of bijna vertrappelen. Of die zelf in nood zijn. Waarom geen natuurfilms die de schoonheid van dieren laten zien? Zoals van de bower bird. Een vogel in Australië die uren bezig is met het verfraaien van z’n nest. Een steentje hier, een takje daar en nog wat besjes in een hoek. Dat is toch meer iets voor ‘animal lovers’? Wil je het zien? Bekijk dan de documentaire van Richard Attenborough op Youtube.
