Nog even over boeken. Ik ben nu zo’n boek aan het lezen waarvan ik niet wil dat het uit is. Ken je dat? Dat het boek steeds dunner wordt, dat je weet dat het bijna uit is, maar dat je dat niet wilt. Je wilt de mensen uit het boek nog niet kwijt, je wilt hun leven nog verder volgen. Ik heb dat maar heel soms, en nu dus ook. Het is een boek van David Nicholls: One Day. Geen zware literatuur, het tegenovergestelde zelfs, maar wel een boek over echte mensen waarvan je gaat houden. De schrijver schreef ook afleveringen van de tv-serie Cold Feet, ook zo’n topper.Jaren geleden las ik Clarissa van Richardson. Ik was toen zo gegrepen door het verhaal dat ik me serieus begon af te vragen hoe het met Clarissa zou gaan - terwijl ik aan het werk was. Het verschil tussen realiteit en fictie was ik even kwijt. Kijk, dan heb je het als schrijver goed gedaan, denk ik. Als je lezers zo kunt inpakken.
