Moeite 2

Ergens heel erg je best voor doen. Dat is moeite, volgens mijn man. Ben ik het mee eens. Dat ik daar niet zelf op kwam.

Moeite

Wie heeft de dieren gebouwd? Waar komt water vandaan? En aarde?

Dat zijn nog ’s vragen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik niet vaak over dit soort dingen nadenk. Ik ben niet zo’n ‘denker over het leven’. En nu moet ik antwoorden verzinnen voor mijn vierjarige zoon. Misschien moet ik hem de dvd van de Darwinserie geven. Het zijn overigens niet alleen dit soort wezenlijke onderwerpen waar hij mee komt. Eigenlijk bevraagt hij zo’n beetje alles. Wat is moe? Wat is vermoeid? Wat is moeite? Wat is open? Wat is dicht? Ik ben niet dom, maar ik kon vanmiddag toch geen sluitende definitie vinden van moeite. En probeer maar eens. Wat is moeite, hoe ziet dat eruit?

Maar toch mooi. Hoe een kind je laat nadenken over dingen die zo vanzelfsprekend lijken. Dat zijn ze ook, maar dat zijn ze ook niet. Ik ga nog even verder met die definitie van moeite. Als ik hem heb, laat ik het weten.

Veertig plus

Grappig hoe al die Fransen de straat opgaan als er gemorreld wordt aan de pensioenleeftijd. Zestig is dat nu in Frankrijk, en ze willen naar tweeënzestig. Daar kunnen wij alleen maar van dromen. Zevenenzestig, daar ga ik nu vanuit in mijn geval. Dan kan ik de boel de boel laten en de wereld gaan rondreizen. Of iets anders doen natuurlijk. Ik denk dat het iets anders gaat worden. Toen ik op mijn twintigste een tijdje in het buitenland woonde, merkte ik dat ik erg verknocht was aan Nederland. Een jaar weg was prima - erg leuk zelfs - maar na dat jaar was ik blij dat ik weer thuis was. Thuis met m’n eigen vrienden, familie, en al die echte Nederlandse dingen zoals stamppot andijvie en op de fiets door de stad.

Maar eerst nog maar ’s tweeënveertig worden. Dat is al best snel. Over ruim twee weken. Zelf probeer ik niet te veel te denken aan die nu wel erg serieuze leeftijd. Maar daar ben ik alleen in. Hier thuis staat alles in het teken van de naderende verjaardag. Er is zelfs al een aftellijst gemaakt. Elke dag mag ik een kruisje zetten. Ik heb er nog zestien te gaan. En ik moet ook een verlanglijst maken. Ook zoiets. Wat vraag je op je tweeënveertigste?

Suikerspin

Ga door twee klaphekjes. U gaat rechtdoor tussen een erehaag van forse beuken door en bereikt een knooppunt van paden. U blijft hier rechtdoor gaan op de met beuken omzoomde Koningslaan. Deze weg door de Onzalige Bossen legt u klimmend en dalend af.

Mooi hè, zo’n erehaag. En Onzalige Bossen. Je zou bijna denken dat het de tekst uit een sprookje is, maar het is heel gewoon de beschrijving van een NS-wandeltocht. Afgelopen zondag ontvluchtte ik het Leids Ontzet om te wandelen van Dieren naar Rheden. Paddenstoelen, met bladeren bedekte heuvels en de zon die door de bomen scheen. Zo mooi.

De volgende dag, maandag, was ik weer aan het wandelen. Ook met zon, dat wel, maar verder leek niets op de omgeving van zondag. Schreeuwende muziek, gegil in de botsauto’s, plastic bekers op de grond en drommen mensen, die zich schuifelend voortbewogen . Kermis in Leiden. Een bijzonder evenement, maar fijn dat het weer voorbij is. Waar ik nog wel aan zit te denken is die geel-roze suikerspin die we gisteren kochten. Wij hadden de kleinste voor drie euro, maar er was er ook een van vijftien euro. Hoe groot zou zo’n ding zijn?