Fantasie

Heel de dag binnen geweest met dit mooie weer. Zonde, maar helaas geen tijd om te lanterfanten deze week. Wel tijdens de lunchpauze even door de Doezastraat gefietst en in het zonnetje gezeten bij de school van m’n kinderen. Ik werd er helemaal blij van.

Vanavond een afspraak in Den Haag. Op de A-4 passeerde ik een auto met pech. De motorkap stond open en twee vrouwen liepen om de auto heen. Een was aan het bellen. De ander maakte foto’s van het gebeuren. Leuk voor later. In Den Haag reed ik langs een kapperszaak met de intrigerende naam: Fantasie. Stond in grote rode letters op de etalageruit. Wie zou er naar een kapper willen gaan die Fantasie heet? En hoe ziet je kapsel eruit als je daar naar buiten stapt?

Zonnen, manen en raketten

Toen ik vroeger op school zat, waren er klasgenoten die heel goed konden leren. Maar als je me vraagt wie dat waren, zou ik het echt niet weten. En volgens mij was ik er vroeger ook niet mee bezig. Nu kwam mijn dochter thuis met de boodschap dat ze een zon was. Dat had de meester gezegd. En haar vriendinnen waren raketten. Eén was bijna een zon en er was ook nog een maan bij. Differentiëren heet dat. Kinderen krijgen een niveau toegewezen en mogen dan werk doen dat daarbij past. Prima natuurlijk, maar is dat gedoe met zonnen en manen dan wel nodig? Kun je niet gewoon zeggen dat Pietje in het blauwe boekje werkt en John in het rode? Werken die zonnen en manen het ‘hokjesdenken’ niet in de hand?

Ik weet het dus niet, met die zonnen. Wat ik wel weet is dat er vandaag bar weinig zon te zien zal zijn. En ik vrees dat de maan vanavond ook achter een dik pak wolken verstopt blijft. Raketten zal ik ook wel niet zien. Wel veel regen.

Spijkerbroek

Ik wist niet wat ik hoorde gisteren. Mijn zoon was blij met de broek en blouse die ik voor hem gekocht had. Al tijden hebben zoon en ik hoogoplopende discussies over wat hij ’s ochtends aan moet. Hij wil geen spijkerbroek want daar zitten spijkers in en geen saaie shirts met maar één kleur of met streepjes. Het resultaat is dat hij meestal naar beneden komt met schreeuwende shirts van Spiderman of erger. En daaronder het liefst een korte broek of een broek met gaten. Even ben ik de strijd aangegaan en dwong ik hem mijn combinatie te dragen. Maar dat zorgde voor zoveel frustratie bij ons allebei dat ik ermee gestopt ben. Tegenwoordig kleedt hij zichzelf aan en wacht ik het beneden af. Doet wonderen voor z’n zelfstandigheid. En ik leer beter loslaten.

Maar gisteren geen discussies. Ik liet de spijkerbroek (zonder spijkers) zien en hij vond hem mooi. Toen ik daarna de groene broek en de streepjesblouse (zonder Spiderman) toonde, zei hij dat hij dat morgen naar school aan wilde. En dat z’n vriend die blouse ook had. Ik was even sprakeloos, maar kon daarna niet stoppen met zeggen hoe mooi het hem stond. Niet slim natuurlijk, want een moeder die enthousiast is over je kleding, is niet cool. Man begreep dit en gaf me de tip de komende weken niets te zeggen over de nieuwe kleren. En dat doe ik dus. Behalve hier dan, want hij zag er zo leuk uit toen hij vanmorgen op z’n fiets stapte ...