Vlaardingen. Iedereen die goed kon schaatsen ging vroeger naar Vlaardingen. Ik had kunstschaatsen, en schaatste daarmee gezellig op alle slootjes in het Westland. Maar Vlaardingen - dat was niet voor mij weggelegd.
Tegenwoordig heb ik geen kunstschaatsen meer, maar echte noren. En sinds mijn cursus op de ijsbaan, kan ik redelijk vooruitkomen. Ik zit nog steeds niet diep genoeg, zet soms nog teveel naar achteren af, maar ik schaats. En vandaag, heel stoer, heb ik mijn eerste toertocht gedaan. In het Westland, net zoals vroeger.
Bij de start zag ik de naam Vlaardingen staan op het overzicht van de route. Niet dat ik dacht dat ik daar ooit zou komen. Veel verder dan Schipluiden durfde ik niet te plannen. Maar hij stond op de lijst. En weet je wat er uiteindelijk gebeurde? Ik belandde in Vlaardingen. Zonder afzien of zere voeten. Ik was er gewoon ineens. In Vlaardingen. Ik ben er nog een beetje beduusd van.
