Ik heb een iPod shuffle. Dat is een kleine MP-3speler die je kunt vastklippen aan je kleren. Afgelopen week was ik in de sportschool. Ik had m'n kleine muziekapparaatje aanstaan terwijl ik aan het rennen was en later ook bij de buikspieroefeningen. Precies in mijn blikveld waren een paar gespierde mannen hele stoere oefeningen aan het doen. Ik keek naar ze en luisterde tegelijkertijd naar de sprookjesachtige muziek van Amelie. En toen gebeurde er iets raars. Die hele stoere mannen kregen ineens iets schattigs. De bewegingen werden bijna danspasjes. Ik kon m’n ogen er niet vanaf houden.
Ik kende dit effect overigens al. Ik had namelijk al eerder ervaren hoe het is om muziek op je oren te hebben terwijl je de wereld om je heen observeert. In de bus, trein of gewoon op straat. Alles ziet er ineens anders uit als je naar muziek luistert. Het is bijna alsof je in een film zit met achtergrondmuziek. Het klinkt misschien raar of vaag, maar probeer ’t is. Doe een MP3-speler in je zak, zet hem aan en ga de straat op. Of ga een tijdje in het station zitten met muziek op je oren. Ik weet zeker dat de wereld er dan even heel anders uitziet.
