Long time, no blog. Inderdaad. Ik was opgeslokt door Twitter. Ik had nooit gedacht dat dat zou gebeuren. Al die mensen die twitteren hoe laat ze naar bed zijn gegaan en hoe laat de wekker weer afging. Dat zou ik nooit doen. Maar nu doe ik het dus toch. Ik heb trouwens nog niet getwitterd hoe laat ik naar bed ging, en misschien één keer iets over een wekker. Maar dat twitteren is vooral een goede afleiding tijdens een werkdag. Een soort moment bij de koffieautomaat. Tekstje typen, koffie zetten en even de Twitterberichten checken. En je komt nog ’s iemand tegen. Zo heb ik al met Sylvia Witteman getwitterd (en ze twitterde terug!) en met de V&D. Die laatste was wel een grappig geval. Ik kwam namelijk in de V&D-winkel een dame tegen die iedereen daar vroeg mee te doen aan een wedstrijd. Nou ja, wedstrijd. Je won allemaal een foto waar je zelf nog vijf euro voor mocht betalen. Niet echt een prijs dus. Dat twitterde ik ook de wereld in. Niet lang daarna kreeg ik een keurig berichtje van een PR-mevrouw, die me vroeg om toelichting te geven, in een e-mail graag - en niet een twitterbericht. Maar nog even over mijn blog. Die is er nog steeds hoor. Het is namelijk heerlijk om méér dan 140 tekens te mogen gebruiken. En ben je geïnteresseerd in mijn Twitterberichten? Kijk dan op: http://twitter.com/#!/dianevsteek
