Kleine dingen, die me meestal ontgaan. De zon die zo lekker op m'n gezicht schijnt, maar ook die oude dame die ineens haar levensverhaal aan me vertelt. Daar oog voor hebben. Dat ga ik de komende tijd doen. Maar, vandaag begint slecht. Op weg naar Utrecht beland ik in een file. Slecht weer, ongelukken. En dan ben ik ook nog eens op weg naar een treinstation. Ik doe toch iets fout hier.
Ik haal m'n trein niet. Als ik op het station kom, is hij net twee minuten weg. Frustratie, nat van de regen, maar ook tijd om eindelijk die kleine, leuke dingen op te merken. Zoals die schattige Turkse mijnheer die een broodje voor me maakt. "Sla erbij, dame?" Of dat meisje die een vriend belt en hem met lichte teleurstelling in haar stem feliciteert met zijn aankomende huwelijk. "Ik trouwen? Nee, daar zijn wij nog niet aan toe. Jij wel dus?"
Ik haal m'n trein niet. Als ik op het station kom, is hij net twee minuten weg. Frustratie, nat van de regen, maar ook tijd om eindelijk die kleine, leuke dingen op te merken. Zoals die schattige Turkse mijnheer die een broodje voor me maakt. "Sla erbij, dame?" Of dat meisje die een vriend belt en hem met lichte teleurstelling in haar stem feliciteert met zijn aankomende huwelijk. "Ik trouwen? Nee, daar zijn wij nog niet aan toe. Jij wel dus?"
